مقاله ارسالی: ویتامین­ها و زیبایی پوست

مقاله ارسالی: ویتامین­ها و زیبایی پوست

پرشین طب – مقالات | به گزارش پرشین طب، مقاله ای که در ادامه؛ توجه شما عزیزان را به آن جلب می نماییم، ارسالی یکی از کاربران سایت با نام “سرکار خانــم فـاطمـه باستــانی” می باشد. در این مقاله به ارتباط انواع و اقسام ویتامین ها با زیبایی پوست پرداخته شده است. اگر هر یک از شما کاربران، به دنبال اطلاعات کافی در این خصوص هستید، مقاله زیر را تا انتها دنبال کنید. تیم پرشین طب ضمن تشـکر از خانم باستانی برای ایشان آرزوی موفقیت روز افزون دارد/.

زندگی سالم وضوح وضعیت کلی سلامتی فرد را بهبود می­بخشد. این امر پوست را نیز شامل می­شود که ارگان منحصر به فردی در بدن انسان است. اصطلاح زندگی سالم شامل فعالیت جسمانی، ساعات خواب منظم، رژیم غذایی سالم و متعادل، وضعیت روانی و عاطفی سالم است.

فعالیت جسمانی سلامت را ارتقاء می­بخشد. در حین فعالیت جسمانی جریان خون در پوست افزایش می­یابد که رنگ قرمز گلی ایجاد می­کند. در دراز مدت این امر ظاهر پوست را بهبود می­بخشد.

یک شب بی­خوابی نیز باعث قرمزی چشم­ها و ایجاد حلقه­های تیره اطراف آن می­شود. این امر در دراز مدت سبب اسیب تجمعی به ظاهر پوست می­شود.

کمبودهای تغذیه­ای با بیماری­های پوستی ارتباط تنگاتنگ دارند، و ممکن است خود را به شکل ضایعات پوستی مختلف نشان دهند که عبارتند از: فقدان سایر ویتامین­ها، پروتئین­ها، اسیدهای چرب و عناصری که مقدار آن­ها در بدن ناچیز است مثل آهن و روی. هر چند بیماری فقط در صورت فقدان خیلی شدید ظاهر می­شود، منطقی است که کمبود جزئی و پایدار ممکن است منجر به تخریب تجمعی شود و باید از آن اجتناب کرد.

ویتامین­ها مواد آلی هستند که وجود آن­ها برای عملکرد طبیعی بدن ضروری است. این مواد به طور مستقیم در تشکیل ساختمان بافت­های بدن حضور ندارند و همچنین منبع تولید انرژی در بدن محسوب نمی­شوند، اما برای فعالیت آنزیمی و واکنش­های بیوشیمی درون بدن به آن­ها نیاز داریم. هر روزه نقش ویتامین­ها در درمان و جلوگیری از بیماری­های پوستی بیش­تر شناخته می­شود. بهترین زمان برای مصرف ویتامین­ها صبح می­باشد.

از ویژگی­های مهم ویتامین­ها نقش آنتی اکسیدانی آن­ها و افزایش مقاومت بدن در برابر بیماری­ها از شمار ضایعات سرطانی و پیش سرطانی پوست می­باشد.

چکیده:

پوست انسان بافتی زنده است و برای تداوم حیات نیاز به مصرف مواد غذایی و همچنین اکسیژن دارد. مواد غذایی شامل ویتامین­ها، پروتئین­ها، قندها، اسیدهای چرب و عناصر دیگر است. ویتامین­ها نقش عمده­ای در زیبایی پوست دارند. ویتامین C برای تولید کلاژن حیاتی است و کمبود آن باعث بیماری اسکوری می­شود. ویتامین A در درمان آکنه و پیش­گیری از پیری پوست استفاده می­شود.

کمبود ویتامین B3 باعث بیماری پلاگر می­شود. ویتامین B12 مانع از تیره شدن پوست می­شود. فقدان ویتامین H باعث عفونت­های زیرجلدی پوست می­شود. فقر ویتامین F باعث پیدایش بیماری مثل اگزما، سبوژ، جوش، کورک، پسوریازیس و غیره می­شود. استفاده از سبزی­های تازه، غلات، گوشت، جگر، ماهی و … در برنامه های غذایی باعث تأمین نیاز بدن به این ویتامین­ها می­شود و از شبکه­ها، ماهیچه­ها، استخوان­ها، عصب، رگ­های خونی و هر چیز دیگر در داخل بدن محافظت می کند.

مقدمه:

پوست نقش بسیار مهمی در زیبایی هر فرد ایجاد می­کند و به همین دلیل نام پوست و زیبایی اغلب در کنار هم برده می­شوند. پوست بزرگترین اندام و اولین لایه دفاعی بدن می­باشد و دارای ۳ بخش است که هر یک دارای اجزاء خاص و نقش خاص خود می­باشند.

اپیدرم خارجی­ترین لایه پوست می­باشد. لایه میانی درم و لایه داخلی هیپودرم می­باشد.

هر شخص ممکن است نوع خاصی از پوست را دارا باشد. پوست خشـک، پوست چرب، پوست مختلط، پوست حساس، پوست معمولی. هر یک از انواع پوست در صورت داشت امراض درمان­های خاص خود را دارند.

عوامل زیادی در زیبایی، شادابی و جوان­تر ماندن پوست موثر است. مثل نور آفتاب، آلودگی هوا، سیگار، رژیم­های غذایی نامناسب، فعالیت­های جسمانی، خواب منظم و کمبود مواد غذایی به خصوص آنتی اکسیدان­هایی مانند ویتامین C و E.

در یک رژیم غذایی متعادل باید ۱۰ تا ۱۵ درصد انرژی از پروتئین­ها، ۵۰ تا ۶۰ درصد از مواد قندی و ۲۵ تا ۳۵ درصد از چربی­ها تأمین شود. البته این میزان ممکن است در شرایط ویژه­ای تغییر نماید.

ویتامین A: از ویتامین A و مشتقات آن به صورت خوراکی و یا موضعی در درمان آکنه، بسیاری از ضایعات پوستی و پیش­گیری و درمان پیری پوست و … استفاده می شود. این ویتامین در کبد ذخیره می­شود و با افزایش سن ذخیره آن هم افزایش می­یابد و با افزایش میتوز سلولی موجب تسریع ساخت لایه­های جدید اپیدرم و لایه برداری پوست می­شود. این ویتامین با ترکیب سنتز کلاژن نقشی مؤثر در کاهش چین و چروک پوست دارد و پوست را سالم و سفت نگه می­دارد. منابع غذایی آن شامل جگر، تخم­مرغ، لبنیات، روغن ماهی و بعضی از مواد غذایی حاوی بتاکاروتن که در سبزی­های تازه، هویج و میوه­ها به فراوانی وجود دارد که در بدن به ویتامین A تبدیل می­شوند.

ویتامین C: وجود ویتامین C برای تولید کلاژن بسیار حیاتی است. کلاژن ماده ضروری پیوند بافت و نگه­دارنده­ی پوست است که بدون آن بدن فرو می­پاشد. چون این پروتئین باعث نگه­داری اسکلت بدن ما، چسباندن ماهیچه­ها به استخوان­ها و نگه­داری پوست و انهنای بدن در جای خودشان می­باشد. ویتامین C، همچنین در مداوای التهاب، نقش شگفت­انگیزی دارد.

ویتامین C از تولید ماده­ای شیمیایی به نام آراشید و نیک اسید، که باعث التهاب پوست می­شود جلوگیری می­کند و باعث تعویض تأثیر آراشید و نیک اسید می­شود و آن را به ماده­ای بی­ضرر تبدیل می­نماید. آسیب­های آراشید و نیک اسید فقط به بافت ریه خلاصه نمی­شود. این ماده در ایجاد بیماری پسوریازیس و میکرواسکارها، که خود عوامل به وجود آورنده چین و چروک هستند، نقش مهمی دارد.

کمبود شدید ویتامین C سبب اسکوروی می­شود. این بیماری با علائمی نظیر خون­ریزی زیر پوست، تورم و خون­ریزی لثه­ها که در نهایت منجر به ریزش دندان­ها می­شود و نیز اختلال در توانایی ترمیم زخم­ها تظاهر می­کند.

اکثر مواد غذایی خصوصاً میوه­ها و سبزیجات تازه دارای ویتامین C هستند. از جمله انگور، نارنج، گریپ­فروت، پرتقال، لیموترش، توت­فرنگی، اسفناج، کلم، سیب­زمینی، جعفری، شلغم، رازیانه فلفل، کلم بروکسل، کرفس و …

ویتامین D: به جذب کلسیم و فسفر کمک می­کند. این ویتامین در پوست از تبدیل پیش­سازهای خود بر اثر اشعه فرابنفش آفتاب ساخته و ذخیره می­گردد که از ویژگی­های منحصر به فرد پوست است. برای دفع چین و چروک­های پوست و سفید شدن مو، جوش­های صورت و خشکی پوست ویتامین D توصیه می­شود. این ویتامین در ماهی، کره، تخم­مرغ و جگر وجود دارد. شیر نیز از موادی است که حاوی ویتامین D می­باشد و ضد ترک است.

ویتامین B1: از ویتامین­های ضروری و حیاتی می­باشد. برای بهبود ماهیچه، پوست و مو مفید است. این ویتامین در فرایند رشد و همچنین  عملکرد دستگاه عصبی عملکرد زیادی دارد و کمبود ان منجر به بیماری بری­بری می شود.

به فراوانی در قارچ، غلات، جگر، گوشت، قشر رویی دانه برنج، برگ­های سبز، مخمر آبجو، تخم­مرغ، شیر، ریشه و غده­های زیرزمینی،۵ شیر گاو نجوشیده، اسفناج و هویج موجود است.

ویتامین B2: باعث پایین آمدن میزان اسیدهای چرب می­شود. ضد چربی مو و برای نرمی رگ­های خونی، ضد سلولیت و ضد آکنه است. در رشد و نمو بدن خردسالان و جوانان مفید است و در متابولیسم قندها مؤثر است. اثرات مفید دیگر در پوست بدن و مخاط­ها دارد. کمبود ویتامین B2 باعث تیره رنگ شدن پوسن بدن و شکنندگی ناخن­ها و موهای سر می­شود.

از این ویتامین برای درمان بعضی از بیماری­های پوستی مانند سبوره استفاده می­شود. سبوره به ازدیاد فعالیت غدد چربی در پوست سر و صورت است که بر حسب نوع ترشح، باعث پیدایش بعضی از بیماری­های پوستی، جوش غرور جوانی، ریزش مو، اگزما و غیره می­شود. منابع مهم این ویتامین در خمیر ترش (مایه خمیر) مخمر آبجو، شیر خشک، گردو، عسل، اسفناج، سفیده تخم­مرغ، خربزه، دل و قلوه و جگر می­باشد. نیاز روزانه بدن به این ویتامین ۳ میلی­گرم می­باشد.

ویتامین B6: نقش مهمی در متابولیسم مواد پروتئیک، سنتز اسیدهای چرب از پروتئین­ها، ساختن گلبول قرمز و تغذیه سلول­های پوست، از بین بردن خشکی مو و چاق کننده است. کمبود این ویتامین در کودکان باعث علائمی مثل تشنج، کم­خونی و درد دست و پا می­شود و همچنین باعث ضایعات پوستی و درماتیت می­شود.

از این ویتامین برای درمان فعالیت غدد چربی در پوست سر و صورت که باعث بروز جوش و دانه­های غرور جوانی و ریزش مو می­شود، استفاده می­شود. این ویتامین در مخمر آبجو، دانه گندم و برنج، ذرت، جو، جو دو سر، جوانه گندم، آرد گندم، کلم، سیب­زمینی، نخود سبز، لوبیای سبز، اسفناج، پرتقال، گلابی، موز، جگر گوسفند و گوساله، ماهیچه گوشت مرغ، ماهی، قارچ، زرده تخم­مرغ، شیر مادر و شیر گاو وجود دارد.

میزان نیاز روزانه به این ویتامین ۲ میلی­گرم است. افرادی که تخت درمان با بعضی از داروها (مثل داروهای ضد سل) هستند، باید میزان بیش­تری از این ویتامین را دریافت کنند.

ویتامین B3: کمبود این ویتامین باعث ایجاد بیماری پلاگر می­شود. بیش­تر در افرادی که دچار سوء تغذیه شدید هستند و یا در نوشیدن مشروبات الکلی زیاده­روی می کنند و یا دچار اختلالات روانی­اند، دیده می­شود. سه علامت مهم تشخیص این بیماری عبارتند از: درماتیت، اسهال و زوال عقل. علائم پوستی به صورت لکه­های قرمز و پوسته­دار و علائمی شبیه آفتاب­سوختگی است. این بیماری از شمار امراض پوستی است که شناخت آن بسیار مهم است و خیلی سریع در عرض یک یا دو روز با درمان مناسب، بهبود می­یابد. منابع مهم این ویتامین در تن ماهی، جگر و مرغ و برنج قهوه­ای می­باشد.

ویتامین B12: علائم پوستی مهم در کمبود این ویتامین، تیره شدن پوست است که به ویژه در شیارهای کف دست و انگشتان و برآمدگی­های پشت مفاصل دست مشاهده می­شود. همچنین شیارهای تیره رنگ ممکن است بر روی ناخن­ها ظاهر شود. ویژگی مهم دیگر زبان پر رنگ و قرمز است.

این ویتامین از ترکیبات کبالت داری است که توسط میکروب­های روده­ای ساخته می­شود. ولی از ان راه قابل جذب نیست. کبد می­تواند میزان ویتامین B12 مورد نیاز را به مدت طولانی ذخیره کند. به همین سبب کمبود تغذیه­ای آن کم مشاهده می­شود و کمبود ان بیش­تر در افرادی دیده می­شود که ماده­ای به نام فاکتور داخلی را در دستگاه گوارش خود ندارند و در نتیجه دچار کم­خونی می­شوند.

این ویتامین در جوانه گندم، مخمر مالت، برنج، ماهی، تخم­مرغ، شیر و جگر یافت می­شود.

ویتامین H یا بیوتین: ضد عفونت  جلدی پوست است و فقدان باعث ایجاد ناراحتی­های پوستی، خشکی پوست و خستگی می­شود. این ویتامین به مقدار کم در بافت­های حیوانی و گیاهی مانند جگر، کلیه، لوزالمعده، شیر، تخم­مرغ، مخمرها، بادام زمینی، قارچ، نخود، هویج، گوجه­فرنگی و اسفناج وجود دارد.

ویتامین P: به سلامت و مقاومت عروق مویرگی کمک می­کند. کمبود ان ممکن است سبب خون­ریزی­های زیر جلدی گردد. این ویتامین در مرکبات و برگ­های سبز یافت می­شود.

ویتامین E: ویتامین­های گروه E جهت سلامتی دستگاه تناسلی لازم است. فقر ویتامین E سبب اختلالات سیستم تناسلی، نازایی، سقط­های مکرر، اختلالات بینایی و ریزش مو می­گردد. ویتامین E با نفوذ در لایه­های سطحی پوست و اثر بر متابولیسم سلولی، عمل رادیکال­های آزاد را در اکسیداسیون سلول­ها خنثی کرده و مانع از تشکیل چین و چروک و پیری زودرس می­شود. منابع این ویتامین در روغن جوانه گندم، زرده تخم­مرغ، شیر و برخی از سبزیجات است. هرگز ویتامین E و آهن را با هم مصرف نکنید زیرا نمک آهن، ویتامین E را از بین می­برد.

ویتامین F: در تأمین تعادل مواد چرب در رژیم غذایی نقش عمده­ای به عهده دارد. فقر ویتامین F باعث پیدایش بیماری­های پوستی مختلف مثل اگزما، سبوره، جوش، کورک، پسوریازیس و غیره می­گردد.

 ویتامین F در تأمین سلامت بدن و شادابی آن مؤثر است و از آن ویتامین و از روغن­های محتوی اسیدهای چرب اشباع نشده مذکور، در تهیه کرم­های حفاظتی پوست و تأمین سلامت و زیبایی آن استفاده می­شود. این ویتامین در روغن­های گیاهی و حیوانی یافت می­شود.

ویتامین K: در این گروه موادی با اثر ضد خون­ریزی وجود دارند و کمبود آن­ها باعث خون­ریزی در قسمت­های مختلف بدن می­شود که پوست نیز می­تواند یکی از این محل­ها باشد. در چنین وضعیتی با کوچکترین ضربه­ای در زیر پوست خون­مردگی ایجاد می­شود.

ویتامین K1 و K2: جزء این گروه­اند. ویتامین K1 نوع طبیعی ویتامین K است. فقدان آن در بدن باعث کم شدن پروترومبین در پلاسمای خون و کم شدن زمان انعقاد آن می­شود. نیاز روزانه بدن حدوداً ۲ میکروگرم بر حسب هر کیلو وزن بدن می­باشد که از طریق مصرف غذاهای حاوی گیاهان سبز، کلم، اسفناج، یونجه، و همچنین زرده تخم­مرغ و سنتز آن­ها در روده تأمین می­شود.

ویتامین K2 دارای اثر ضد خون­ریزی ولی ضعیف­تر از ویتامین K1 است و به طور طبیعی توسط باکتری­های روده­ای ساخته می­شود.

نتیجه گیری:

مراجعه به پزشک برای درمان امراض پوستی در بیش­تر موارد خسته­کننده و طولانی می­باشد و پرداخت مبالغی هنگفت برای تهیه داروها را به دنبال دارد و نیز استفاده از ماسک­های مختلف برای رفع مشکلات پوستی اغلب با نتیجه دلخواه همراه نیست و باعث ناامیدی می­شود. بنابراین پیش­گیری از به وجود آمدن امراض پوستی با تغذیه مناسب امری ضروری است. بهتر است سعی کنیم با استفاده از رژیم غذایی مناسب که میزان نیاز بدن به مواد مغذی را فراهم می­کند و از سلامتی جسمی و روحی و همچنین سلامت پوست برخوردار باشیم.

منابع:

– کتاب راهنمای آرایش و مراقبت از پوست (علم زیبایی). مؤلفان: دکتر آوی شای، دکتر هوارد هایباخ، دکتر رابرت باران. مترجمان: دکتر ماندانا عطارزاده، دکتر بهرنگ عجم حسنی. انتشارات ققنوس، چاپ دوم.

– کتاب درمان چین و چروک. دکتر نیکلاس پرکیون. ترجمه دکتر قاسم اصلانی. ویراستار: گلی نژادی. انتشارات: نشر ثالث، چاپ دوم.

– کتاب فنون آرایش و زیبایی ۱٫ تألیف و ترجمه: فاطمه باستانی. انتشارات: نقش­آفرینان بابکان. چاپ اول.

– کتاب پوست و مو. جلد اول: مراقبت از پوست. مؤلف: دکتر محمود شیرعلی (قمشه­ای). انتشارات: موثقی. چاپ دوم.

– کتاب سلامت و زیبایی پوست و مو. تألیف: شهناز چوپانکاره. انتشارات: کیهان اندیشه. چاپ اول.

– کتاب راز زیبایی و جوانی پوست با ورزش-های صورت. تألیف: نسرین تک زارع و دکتر علی­رضا تک زارع. انتشارات پیک ایران. چاپ چهارم