بیماری آبسنس (صرع): علائم، درمان و پیشگیری

بیماری های مختلفی در جهان وجود دارد، برخی بیماری ها طول درمان کوتاه و برخی دیگر طول درمان بلند مدت دارند، در این نوشته می خواهیم در مورد بیماری صرع صحبت کنیم و مطالب جامعی در مورد این بیماری برای شما قرار دهیم ، در اوایل نوشته تعریفی از بیماری صرع قرار می دهیم ، در ادامه ی مطلب علائم و مشخصات این بیماری را ذکر کرده و سعی شده است در انتهای مطلب در مورد راهکارهای درمان بیماری صرع سخن گفته شود. قصد داریم مطالب جامعی در مورد تمامی بیماری ها آماده کرده و در سایت قرار دهیم. بهتر است برای پیدا کردن بیماری مورد نظر خود از آیکون جستجو بالای صفحه یا دسته بندی الفبایی بیماری استفاده کنید، این نوشته اختصاص دارد به بیماری صرع.

تعریف

صَرع یا اپی‌لپسی(به انگلیسی: epilepsy) (از زبان یونانی باستان ἐπιλαμβάνειν به معنی “تصرف کردن، تملک داشتن، یا پریشان کردن”) عبارت است از مجموعه‌ای از اختلالات عصبی مزمن پزشکی|بلند مدت که با حمله صرعی مشخص می‌شود. این حملات ممکن است بسیار خفیف و تقریبا غیر قابل شناسایی بوده یا برعکس طولانی مدت و با لرزش شدید همراه باشد در صرع حملات به طور مکرر روی می دهندو هیچ دلیل ثابت و مشخصی ندارند، در حالیکه حملاتی که به دلایل خاص روی می‌دهند را نباید به عنوان حمله صرعی تلقی کرد.

تشنج های پتی مال: به این تشنج ها اصطلاحا صرع کوچک نیز گفته می شود. این نوع در هنگام کودکی آغاز می شده وممکن است تا هنگام بلوغ نیز ادامه یابدتشنج های پتی مال به ندرت در بالغین دیده می شوند.

از آنجایی که تشنج های پتی مال هیچگاه همراه با حرکات های غیر ارادی بدن نمی باشند و کودک به زمین نمی افتد، این قبل تشنج ها معمولا توجه کسی را هم جلب نمی کند.

علائم و نشانه ها

تشنج های صرعی می توانند هم به صورت عمومی در سراسر بدن ایجاد شوند و هم به صورت محدود در یک قسمت از بدن رخ دهند که این وضیعت بستگی به آن دارد که چه مقدار از مغز دچار فعالیت های غیر طبیعی شده است

در طی یک تشنج پتی مال، کودک ارتباطش را با محیط پیرامون از دست می دهد و این گونه به نظر می رسد به رؤیا فرو رفته است زیرا در این زمان چشم هایش باز بوده و به جایی خیره می شود. هر تشنج پتی مال به مدت ۵تا ۳۰ثانیه طول می کشد و بعد از این مدت معمولا کودک متوجه نمی شود که اشکالی برای رخ داده است.

علل و عوامل خطرساز

در بیشتر موارد دلیل نامشخص است،. حملات صرعی نتیجه فعالیت سلولی بیش از حد و غیر عادی عصب کورتیکال یا غشایی در مغز است. فرایند تشخیص معمولا شامل حذف تمام شرایطی است که ممکن است علائم مشابهی نظیر سنکوپ را ایجاد کند، و نیز بررسی اینکه آیا هیچ دلیل لحظه‌ای دیگری وجود داشته است یا خیر. صرع را می‌توان با گرفتن نوار مغزی یا الکتروانسفالوگرافی نیز تایید کرد.

برخی علل عبارت از:

علل ارثی و فامیلی—> اختلالات کروموزومی، لیپیدوزها، آمینو اسیدوری ها و صرع های ارثی.

علل داخلی رحمی و ضربه های زایمانی—> زایمان مشکل، استفاده از فورسپس، آنوکسی هنگام تولد، ضربه به سر، پرتو درمانی و ابتلای مادر به توکسوپلاسموز و سرخجه.

عفونت های مغزی.

نئوپلاسم های مغزی مثل تومورهای اولیه.

آسیب های عروقی—> ناهنجاری های شریانی – وریدی، خونریزی درون مغزی.

اختلالات متابولیک—> اورمی، هیپوگلیسمی، کمبود ویتامین B6

پیشینه ضربه های شدید مغزی.

علل سمی—> مصرف زیاد داروهای مانند آنتی هیستامین ها، کاربامازپین، فنی تویین و آمفتامین.

درمان بیماری

۳۰ درصد این افراد تا سن بلوغ خوب میشوند، ۳۰ درصد دیگر حتی بعد از بلوغ نیز به این عارضه دچار هستند و در ۳۰ تا ۵۰ درصد موارد این بیماری به صرع بزرگ تبدیل میشود.

صرع را نمی‌توان درمان کرد، اما حملات را می‌توان با دارو تا حدود ۷۰ درصد موارد کنترل کرد. در افرادی که حملات به دارو پاسخ نمی‌دهند،جراحی، تحریک عصبی یا تغییر در رژیم غذایی را می‌توان در نظر گرفت. تمامی سندرم‌های صرع مادام المعر نیستند، و اکثر افراد تا جایی بهبود می‌یابند که دیگر نیازی به دارو ندارند.

پیشگیری

اکثر علل صرع قابل پیشگیری هستند . سازمان جهانی بهداشت شش گام اساسی برای پیشگیری از ابتلا به صرع را بیان کرده است .مراقبتهای پیش از تولد-زایمان بی خطر-کنترل تب در کودکان-کاهش ضربه مغزی-کنترل بیماریهای عفونی و انگلی-مشاوره ژنتیک.

منبع : alodoctor.ir