علل سنکوپ قلبی بشناسید

غش کردن نوعی بیهوشی محسوب میشود که هر فردی ممکن است دچارش شود . ممکن است احساسات بیش از حد عامل غش کردن کسی شود و یا اینکه ترس ناگهانی و اضطراب شدید علل غش در افراد باشد . غش یا همان سنکوپ علت های دیگری هم میتواند داشته باشد . در علم پزشکی می توان مورد ها و علت های گوناگونی برای غش یا غش قلبی آورد که ما در این پست می خواهیم در خصوص سنکوپ کردن افراد به شما اطلاعات بیشتری دهیم . پس ما با همراه شوید .

سنکوپ (Syncope)

سنکوپ (Syncope) عبارت است از ازبین رفتن موقتی هوشیاری و عدم توانایی در ایستادن به علت کاهش موقت جریان خون مغزی. سنکوپ ناشی از اختلال ناگهانی در متابولیسم مغز است که اغلب به علت هایپوتانسیون و به دنبال آن کاهش جریان خون مغزی ایجاد می گردد.

 غش (Fainting)

غش (Fainting) عبارت است از احساس ضعف و از دست دادن هوشیاری قریب الوقوع بدون آنکه هوشیاری واقعا ازبین برود (Presyncope). در غش کردن ساده، نبض وجود داشته و تنفس قطع نمی گردد.

علل سنکوپ

عواملی که باعث سنکوپ می شوند عبارتنداز:

-اختلالات قلبی

-سنکوپ با واسطه عصبی (رفلکسی)

-هایپوتانسیون ارتواستایک یا هایپوتانسیون پاسچرال (سقوط فشار خون به هنگام قرارگیری در وضعیت ایستاده)

-نورولوژیک مانند حوادث عروقی مغز

-عوامل روانی مانند اختلالات عاطفی به ویژه حملات اضطرابی، اختلال هراس و افسردگی

 علل سنکوپ قلبی شامل:

-انواع آریتمی (برای آریتمی ها و تاکی آریتمی ها)

-انفارکتوس میوکارد

-ضایعات دریچه ای قلب به ویژه تنگی آئورت

-ضایعات مادرزادی قلب به خصوص تترالوژی فالو

-پرولاپس دریچه میترال

-کاردیومیوپاتی

-بیماری های پریکارد

-میکزوم دهلیزی

-استفاده از داروهای بلوک کننده سمپاتیک در درمان بیماری های قلبی

 سنکوپ با واسطه عصبی (رفلکسی) شامل:

-سندرم سینوس کاروتید ( در این ارتباط می توان به فشار روی سینوس کاروتید به هنگام تراشیدن ریش یا استفاده از یقه تنگ اشاره کرد)

-وضعیتی مانند به هنگام ادرار کردن، پس از غذا خوردن، پس از ورزش، ترس از خون، سرفه، تحریک گوارشی و ترس از سوزن

-وازوواگال. عواملی مانند استرس های روحی به خصوص در اتاق گرم و شلوغ، خستگی مفرط، آسیب ها و درد، مواجهه با حرارت و ترس در بروز آن نقش دارند اما در بسیاری از موارد بدون علت واضحی رخ می دهند.

 تغییرات در طی سنکوپ

علایم سنکوپ ممکن است تدریجی یا ناگهانی باشد. درصورت تدریجی بودن علایم، بیمار این فرصت را دارد که خودش را از آسیب حفظ نماید. به هنگام شروع سنکوپ، بیمار احساس بدی دارد. بعد احساس سرگیجه، حرکت و نوسان یافتن زمین و اشیای اطراف به وی دست می دهد. درک و احساس بیمار دچار اختلال شده، دچار خمیازه و خیرگی نگاه می گردد. نقاطی در مقابل چشمانش ظاهر شده، دیدش تار گشته و گوشهایش زنگ می زنند. به همراه این علایم، حالت تهوع و گاهی استفراغ دست می دهد که اغلب همراه با تعریق سرد است. بیمار رنگ پریده شده و یا صورتش خاکستری می گردد.

بیمار اغلب بدون حرکت دراز می کشد و عضلات اسکلتی او شل هستند ولی ممکن است چند حرکت کلونیک پرشی نیز در اندام هایش ظاهر گردند.کنترل اسفنکترها اغلب باقی می ماند. نبض ضعیف بوده یا ممکن است احساس نگردد. فشار خون کاهش یافته و یا ممکن است قابل سنجش نباشد. تنفس بیمار معمولا غیرقابل درک و شناسایی است.

پس از اینکه بیمار در وضعیت افقی قرار گرفت، جاذبه زمین دیگر نمی تواند خونرسانی به مغز را مختل نماید. بنابراین قدرت نبض باز گشته، صورت بیمار دوباره رنگ می گیرد، تنفس سریع تر و عمیق تر شده و هوشیاری بیمار باز می گردد. برخاستن پیش از موعد می تواند سبب آغاز حمله بعدی گردد. به دنبال حمله سنکوپ، سردرد و گیجی که از پیامدهای معمول تشنج هستند، بروز نمی کنند.

مدت زمان سنکوپ از چند ‏ثانیه تا چند دقیقه متغیر است . گاهی علایم بیمار تا نیم ساعت هم طول می کشد. گاهی بیمار در کمای عمیق فرو رفته و کاملا بی اطلاع از اطراف می ماند و قادر به هیچ پاسخی نیست ولی گاهی تا حدودی از از اطراف خود باخبر است.

در سنکوپ، بیمار به صورت خود به خود هوشیاری خود را به صورت کامل ‏به دست می آورد. بعد از به دست آوردن هوشیاری فرد معمولا کاملاً سرحال و بدون علائم است (مگر ‏در صورت ایجاد ضربه و آسیب بر اثر زمین خوردن).‏
علیرغم اینکه سنکوپ برای فرد یک اتفاق عجیب و ترسناک است ولی در واقع حدود ‏یک سوم افراد در طول زندگی خود حداقل یک بار دچار سنکوپ می شوند و ۶-۳ درصد از ‏مراجعات به بیمارستان بعلت سنکوپ است. نکته مهم این است که سنکوپ یک ‏بیماری نیست بلکه یک نشانه است و تشخیص دقیق بیماری منجر به سنکوپ اهمیت ‏دارد.

اگرچه در اغلب موارد سنکوپ ناشی از علل غیر قلبی و خوش خیم است با این ‏حال در برخی موارد به علت بیماری قلبی بوده و در این موارد ممکن است آریتمی های ‏بدخیم قلبی زمینه ساز سنکوپ بوده و پیش آگهی کننده احتمال مرگ ناگهانی قلبی باشد.
اقدامات درمانی

-سنکوپ در اغلب موارد خوش خیم است ولی در برخورد با این افراد مشخص کردن نوع سنکوپ جهت درمان های اورژانسی ضروری است که در بین آنها می توان به انفارکتوس میوکارد، آریتمی های قلبی و خونریزی های وسیع داخلی اشاره کرد.

-اگر بیمار در حین مراحل اولیه سنکوپ و یا پس از کاهش سطح هوشیاری باشد، باید در وضعیتی قرار داد که حداکثر جریان خون مغزی برقرار گردد.

-قرار دادن بیمار در وضعیت طاقباز (به پشت خوابیده) و بالا نگه داشتن پاها

-اگر امکان طاقباز وجود نداشته باشد در حالت نشسته، سر بیمار را بین دو زانو قرار می دهیم.

-شل کردن یا خارج کردن لباس های تنگ

-چرخاندن سر به نحوی که زبان بیمار به داخل حلقش نیفتد (جهت جلوگیری از انسداد مجاری هوایی)

-استفاده از حوله های نمناک سرد در ناحیه صورت و گردن

-درصورت پایین بودن درجه حرارت بیمار، پوشاندن بدنش با پتوی گرم
-چون استفراغ شایع است، باید از آسپیراسیون جلوگیری کرد (مثلا چرخاندن سر بیمار به یک طرف)

-عدم تغذیه دهانی بیمار در حالتی که بیمار هوشیاری کامل ندارد

-عدم بلند شدن زود هنگام بیمار پس از هوشیاری و مراقبت یا کنترلش چند دقیقه پس از بلند شدن (تحت نظرداشتن بیمار)

-بررسی نشانه های ضربات ناشی از سقوط در جریان حمله سنکوپ

-بررسی بیماری های قلبی و علت زمینه ای همانند خونریزی، انفارکتوس میوکارد، آریتمی های خطرناک و… تحت نظارت پزشک جهت اقدامات درمانی لازم و پیشگیری در آینده

-اجتناب از وضعیت ها یا حالاتی که باعث تحریک یا پیدایش سنکوپ می شوند

-سنکوپ وازوواگال (وازودپرسور) نوع شایع سنکوپ در اشخاص طبیعی بوده و عموما راجعه است. عواملی چون ترس، خستگی مفرط، استرس های روحی به خصوص در در اتاق های گرم و شلوغ، صدمات و درد زمینه ساز بروز آن هستند. درمان معمولا شامل دوری از عوامل ایجادی و قرارگرفتن در وضعیت به پشت خوابیده و بالا نگه داشتن پاها است. درصورت زمینه قلبی درمان باید طبق نظر پزشک صورت گیرد.

-در هایپوتانسیون ارتواستاتیک (هایپوتانسیون پاسچرال)، بیماران باید از برخاستن ناگهانی از وضعیت خوابیده به نشسته یا نشسته به به ایستاده پرهیز کنند. همچنین از بی حرکت ایستادن خودداری شود. ممکن است به درمان دارویی نیاز باشد.

-در سنکوپ با منشاء سینوس کاروتید راه های متفاوتی برای درمان وجود دارد. برای جلوگیری از پیدایش سنکوپ سینوس کاروتید، بیمار باید یقه های گشاد و لباس های آزاد استفاده کند و از حرکات ناگهانی سر اجتناب کند. بیمار باید در هنگام نگاه کردن به یک طرف، به جای چرخش سر به تنهایی، تمام بدن را بچرخاند. این بیماران ممکن است به درمان دارویی، پیس میکر یا درمان جراحی نیاز داشته باشند.

-درمان آریتمی های قلبی که در ایجاد سنکوپ نقش دارند باید طبق نظر پزشک توجه خاصی گردد (مثلا استفاده از داروها، پیس میکر، کاردیوورژن و…).

-در سنکوپ با منشاء انسداد عروق مغزی ممکن است نیاز به اعمال جراحی باشد.

منبع : cns-pns.persianblog