از بیماری پوستی درماتیت چه میدانید !

از بیماری پوستی درماتیت چه میدانید !

از بیماری های پوستی که ممکن است شایع نیز باشد بیماری التهابی پوست است که با خارش پوست ، همچنین قرمز شدن آن همراه است . به این بیماری اگزما یا درماتیت هم می گویند . این بیماری می تواند هم بصورت مزمن و هم حاد بروز کند . ممکن است علت های زیادی برای این بیماری تشخیص داده شو که یکی از آنها عامل ازثی می باشد . این بیماری مسری نیست و به هیچ عنوان حیات یک انسان را تهدید نمی کند . درماتیت به انواع و اقسام مختلفی بوجود می آید که درماتیت تماسی , درماتیت عصبی , درماتیت ناشی از تورم و … نام برد . تمامی این نوع ها با علائم های خاص خود بروز می کنند که در ادامه به آن می پردازیم.

علل بیماری درماتیت

این بیماری ممکن است در نتیجه تماس مستقیم با یک عامل محرک و یا آلرژی زا باشد. محرک‌های شایع عبارتند از: صابون‌های شست و شوی لباس، صابون‌های معمولـی و شوینده.
آلرژن‌های احتمالی عبارتند از: ابریشم، فلزاتی نظیر نیکل، جواهرات، عطر، مواد آرایشی، رنگ مو، علف‌های هرز نظیر: پیچک سمی و نئومایسن (یک جزء شایع در کرم‌های آنتی‌بیوتیکی موضعی)
مواد محرک زمان و مقادیر بیشتری را نسبت به آلرژن‌ها نیاز دارند تا باعث ایجاد درماتیت شوند. اگر شما به یک آلرژن حساس باشید، فقط یک تماس مختصر با یک مقدارکم کافی است تا منجر به بروز درماتیت شود.

درماتیت عصبی

لباس تنگ و خاراندن پوست منجر به بروز این نوع درماتیت می‌شود. این تحریک شما را به تکرار سائیدن پوست خود وادار می‌کند. شایع ترین مکان‌ها عبارتند از: قوزک پا، مچ، قسمت خارجی ساعد و بازو و پشت گردن

درماتیت شوره‌ای

اغلب دارای یک تمایل وراثتی است. در بین افرادی با پوست یا موی چرب شایع است و ممکن است با توجه به فصول سال شدت یابد. امکان دارد بیماری در زمان استرس یا برخی مشکلات نورلوژیک نظیری بیماری پارکینسون رخ دهد.

درماتیت ناشی از تورم

هنگامی که تجمع مایع درون بافتی، پوست شما را تحت فشار قرار دهد، این نوع درماتیت رخ می‌دهد. مایع خارج سلولی به صورت اولیه پوست شما را نازک و با جریان خون مغذی پوست تداخل ایجاد می‌کند. وریدهای واریسی و دیگر شرایط مزمن در پاها می‌تواند منجر به تجمع مایع شود.

درماتیت آتوپیک
اغلب با آلرژی‌ها همراه است و در خانواد‌ه‌هایی که دیگر اعضای آن مبتلا به آسم یا تب یونجه هستند، دیده می شود. اغلب در دوران کودکی شروع و شدت مختلفی از بیماری را در طفولیت و بلوغ می بینیم. در بالغین مشکل کمتری ایجاد می‌کند، مگر اینکه شما در محل کار خود با مواد محرک و آلرژن در تماس باشید.
علت اصلی این اختلال، شناخته نشده، اما ممکن است به دلیل عملکرد سیستم ایمنی بدن باشد. استرس می تواند این وضعیت را تشدید کند، ولی علت درماتیت آتوپیک نیست.

چه زمانی درمان لازم است؟

– اگر ناراحتی منجر به بی‌خوابی و اختلال در فعالیت روزانه شود.
اگر پوست شما به شدت دردناک شود.
ـ اگر به عفونت پوستی مشکوک شدید.
– اگر مراقبت‌های حفظ سلامتی شما موفق نباشد.

غربالگری و تشخیص

ممکن است پزشک بعد از گفتگو با شما در مورد علائم و معاینه پوست، درماتیت را تشخیص دهد. در موارد درماتیت تماسی تست حساسیت پوستی، روی پوست شما صورت می‌گیرد تا ماده‌ای کـه بـاعث التهاب پوستی است، معین شود.

درمان

درماتیت تماسی: درمان اولیه، شناسایی و اجتناب از مواد تحریک‌کننده است. گاهی اوقات کرم‌های حاوی هیدروکورتیزون و پانسمان‌های خیس با مرطوب کردن پوست باعث خارش و قرمزی آن می‌شود. بهبود ضایعات ممکن است دو تا چهار هفته طول بکشد.

درماتیت عصبی: اجتناب از خارش و درمان‌های بی مورد قدم اول درمانی است. از پوشیدن لباس‌های تنگ برای مدت یک هفته یا بیشتر خودداری کنید. لوسیون‌های هیدروکورتیزون و کرم‌ها باعث نرم شدن پوست شما می‌شود.
همچنین پانسمان‌های فشاری خیس به بهبودی کمک می‌کند. داروهای آرام بخش در بهبود خارش کمک‌کننده است، اما باید تحت نظر پزشک مصرف شوند، زیرا منجر به اعتیاد دارویی می‌شوند.

درماتیت شوره‌دار: با شامپوهای مخصوص پوست سر خود را با دقت بشوئید. اغلب شامپوهای مصرفی حاوی تار، روی، پریتیون، سالیسیلیک اسید یا کتوکانازول است. کرم‌ها و لوسیون‌های هیدروکورتیزون پوست شما را نرم می‌کند و باعث بهبود خارش می‌شود. برخی اوقات نیاز است عفونت‌های ثانویه نیز درمان شوند.

درماتیت ناشی از تورم: درمان و تصحیح عامل تجمع مایع در قوزک پا لازم است. این عمل از طریق پوشیدن جوراب‌های الاستیک محافظتی و جراحی عروق واریسی صورت می‌گیرد. همچنین کاربرد پانسمان‌های مرطوب جهت نرم‌کردن پوست و درمان کنترل عفونت نیز ضروری به نظر می‌رسد.

درماتیت اتوپیک: درمان شامل کابرد لوسیون‌های حاوی کورتیزون است. جدیدترین دسته دارویی برای این حالت داروهای تنظیم‌کننده سیستم ایمنی نظیر تاکرولیموس (Protopic) و پیمکرولیموس (Elidel) است.

این داروها بر سیستم ایمنی اثر کرده و به سلامت پوست و کاهش التهاب کمک می‌کند. برخی اوقات توصیه می‌شود این داروها در کنار هیدروکورتیزون و یا به جای آنها مصرف شوند، زیرا این عمل باعث کاهش عوارض دارویی می‌شود.
در صورت وجود ترک‌های پوستی، پانسمان‌های مرطوب همراه با اجزاء مرطوب‌کننده تجویز می‌شود که از ترشحات و عفونت جلوگیری می‌کند. در صورت وجود خارش شدید در کنار این داروها، آنتی هیستامین نیز تجویز می‌شود.

برای پیشگیری در درماتیت تماسی باید به موارد زیر توجه کرد:

– اجتناب از تماس با موادی نظیر پیچک سمی یا صابون‌های تحریک‌کننده
– اجتناب از خشک شدن پوست
– کاهش دفعات حمام کردن. برای اکثر افراد ۲ تا ۳ بار حمام در هفته کافی است. مدت زمان حمام ۱۵ دقیقه و در این زمان از آب ولرم برای شست وشوی بدن استفاده شود.
– مصرف محدود صابون و شوینده‌های مصنوعی. از صابون‌های ملایم نظیر Dove یا Basis که چربی طبیعی پوست را از بین نمی برند، استفاده شود. صابون فقط در صورت، زیربغل‌ها، نواحی ژنیتال ( تناسلی )، دست‌ها و پاها استفاده شود و سپس با آب به خوبی شسته شوند.
– پوست خود را به آرامی توسط حوله و بعد از حمام خشک کنید.
– پوست خود را مرطوب نگاه دارید. هنگامی که هنوز پوست شما کمی مرطوب است، با یک روغن یا کرم آن را مالش دهید. به پاها، بازوها و طرفین بدن توجه کنید. اگر پوست شما خشک است، از کرم‌های نرم کننده برای پوست خشک نظیر اولسرین استفاده کنید.

مراحل زیر در کنترل درماتیت به شما کمک می‌کند:

– اجتناب از خارش تا حد امکان، مناطق خارش دار را با یک پانسمان بپوشانید. ناخن‌های خود را کوتاه کنید و شب‌ها دستکش بپوشید.
– لباس مناسب بپوشید تا از تعریق بیش از حد جلوگیری شود.
– پوشیدن لباس‌های نازک و نرم برای جلوگیری از تحریک پوستی
– اجتناب از محرک‌های دیگر شامل فرش پشمی، لباس و رختخواب پشمی

منبع : pezeshketo